Ja nie mahu pisać, bo chmarami hustymi
spavita nieba siń, bo sonca nie vidać,
bo kroplami daždžu, błiskučymi, małymi,
biaskonca, dzień uvieś, załita šybaŭ hładź.
I sumna, sumna mnie, i sumna nievymoŭna,
i chočacca iści, znajści niaznany šlach
tudy, dzie ŭžo viasna, dzie pyšna i čaroŭna
krasuje bieły sad, sałodki sieje pach.
Dzie matyłi mihciać, jaskravyja, by kraski,
kałyšucca j šumiać zialonyja žyta,
dzie ščodra, samachoć spłyvaje sonca łaska,
dzie ciešycca žyćciom – i čar i lubata!
Chełmna, 1934
|
|
